_ این اختلال عبارت است از یک یا چند نشانه عصبی که با اختلال طبی یا عصبی شناخته شده قابل توجیه نیست . فلج ، کوری و کری شایع ترین نشانه های اختلال تبدیلی هستند . در اختلال تبدیلی بی حسی و پارستزی به خصوص در انتهای اندام ها شایع است . در این اختلال ممکن است تمام وجوه حسی درگیر شوند . نشانه های حرکتی اختلال تبدیلی نیز شامل حرکات غیر طبیعی ، اختلال در راه رفتن ، ضعف ، فلج و ... است و به طور کلی هنگام توجه به این حرکات شدت آنها بیشتر می شود .

هیچ کدام از علائم مذکور به طور عمد ایجاد نمی شود و بیمار ادای آنها را در نمی آورد . اختلال تبدیلی در هر زمانی از زندگی ممکن است شروع شود ولی در بین نوجوانان و بالغین بیشتر است . اغلب علائم تبدیلی خود به خود یا به دنبال درمان های رفتاری ، تلقین و ایجاد محیط حمایت کننده از بین می روند . درمان علامت حاد به طور عمده از طریق تلقین به تنهایی یا توام با روش های ذیل است : تحریک فارادیک عضو مبتلا ، هیپنوتیزم و دارودرمانی .